NRC Handelsblad, Overige, Televisie-recensie

DVD Little Britain: ‘Computer says no’

Groot-Brittannië heeft een lange traditie van absurdistisch sketch-shows, waarvan de bekendste natuurlijk Monty Python is. In die traditie past Little Britain, waarvan het derde seizoen op dvd is verschenen. Little Britain begon als cult maar werd al snel mainstream. Toen de eerste aflevering van het derde seizoen werd uitgezonden, keken bijna tien miljoen mensen. De satirische sketches bevatten personages die worden gespeeld door een kleine cast. Matt Lucas en David Walliams nemen het gros van de hoofdpersonen voor hun rekening, met een vaste groep mensen die de bijrollen vervult.

De personages in Little Britain zijn parodieën op de verschillende lagen in de Britse samenleving. Zo staat tiener Vicky Pollard voor de chav, iemand uit de arbeidersklasse in trainingspak. En er is de allesbehalve behulpzame bankmedewerker die elk verzoek beantwoordt met de zin: „Computer says no.”

Twee van de meest populaire karakters zijn de goedgelovige verzorger Lou en de zogenaamd gehandicapte Andy. Andy zit in een rolstoel, maar elke keer als Lou even de andere kant op kijkt, blijkt dat Andy prima kan lopen. Hilarisch is het als Lou Andy citeert. De aanstootgevende Andy praat meestal in woorden van één lettergreep, maar als Lou hem citeert blijkt hij zeer welbespraakt.

Een andere sketch die telkens terugkomt, is een kritische klant die iets onmogelijks wil kopen. Zo wil hij in de tweede aflevering een schilderij van een teleurgesteld paard. De schilderijen die de winkelier hem laat zien, zijn nooit goed genoeg, omdat het paard „meer in de war lijkt dan teleurgesteld” of omdat het paard weliswaar teleurgesteld kijkt „maar niet omdat het slecht nieuws te horen kreeg, eerder omdat zijn hoge verwachtingen in het leven niet zijn waargemaakt”.

In het derde seizoen blijkt dat roem ook zijn tol heeft. De serie is nog steeds grappig en veel karakters die ook in de eerste twee seizoenen leuk waren, blijven verrassen. Helaas is een aantal nieuwe karakters nogal gericht op poep-en-pies-humor. Een vrouw die in de winkel spontaan begint te plassen verbaast de eerste keer, maar wordt na herhaling gewoon vervelend. De racistische vrouw die moet overgeven bij elke minderheid die ze ziet, biedt het soort visuele humor waar de makers aanvankelijk boven stonden. Makkelijk scoren, terwijl de heren Walliams en Lucas beter kunnen.

Peter Teffer

Little Britain Seizoen 3 ***

Gepubliceerd op 12 januari 2008 in NRC Handelsblad.

Advertentie

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Twitter-afbeelding

Je reageert onder je Twitter account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s