Mijn sociale media-gebruik beperkt zich tot Twitter en Linkedin – ik heb wel ergens een Facebook- en een Hyves-account maar inloggen doe ik nauwelijks. Hoewel ik qua leeftijd tot de Facebookgeneratie hoor (en er regelmatig over schrijf) ben ik wat contact met vrienden betreft toch vrij ouderwets; liever sms, bel of e-mail ik ze. Maar omdat ik nieuwsgierig was heb ik toch maar de uitnodiging voor een Google+ account aanvaard.
Vooralsnog ben ik nog niet overtuigd dat ik dit sociale netwerk nodig heb om mijn leven te ‘delen’, maar ik ben wel een beetje gecharmeerd van het project. En dan vooral van de circles, oftewel de (sociale) kringen. Ik ben het eens met David Pogue die vandaag in de International Herald Tribune (zo webby ben ik, dat ik dit artikel in de papieren krant heb gelezen, terwijl het gisteren al online stond) schrijft:
Creating them is a blast: an array of tiles represents your online acquaintances, which it assembles from your Gmail and other accounts. You drag each one into an actual on-screen circle, where they tumble into place. You can drag a person into more than one circle, of course. The lucky encircled friend will know that you’ve added him or her to a circle, but not which one, thank heaven.
From now on, every time you share something — a news item, a thought, a photo, a chat invitation — you can specify exactly which Circles receive it. In one fell swoop, Google has solved the layers-of-privacy problem that has dogged Facebook for years.
Het is zo voor de hand liggend, dat je je afvraagt: waarom is dit niet eerder bedacht?
Pogue noemt het “actually a little annoying” dat je bij elk bericht of foto moet specificeren welke van je sociale kringen die te zien mogen krijgen. Maar volgens mij is dat juist het goede eraan: je beseft je dan namelijk veel beter met wie (collega’s? vage kennissen?) je de informatie deelt.
Peter Teffer 