Off-the-record De onwil van Brusselse instellingen om met naam en toenaam hun beleid te verdedigen, kan het negatieve beeld van de EU als bureaucratisch, gezichtsloos monster versterken – dat schrijf ik in een nieuw artikel dat vandaag verschijnt in nrc.next en NRC Handelsblad.
Afgelopen week was ik (virtueel) te gast bij een debat over de rol van lobbyen in (klimaat)beleid, georganiseerd door Pakhuis de Zwijger. Je kunt het gesprek hieronder terugkijken.
Five years ago today, US authorities announced that Volkswagen had committed emissions fraud. Dieselgate began. As a journalist, I closely followed the 2016 European Parliament inquiry into the scandal – which concluded that maladministration allowed the cheating to happen – and wrote a book about it. I look at what happened since in a series of short blog posts.
Car companies used defeat device to pass emissions tests when their diesel cars were in fact much dirtier in normal driving conditions. But they may have even been doing more than that. Following inspections in October 2017 at the offices of Audi, BMW, Daimler and Volkswagen, the European Commission reached the “preliminary view” that these companies “have breached EU antitrust rules from 2006 to 2014 by colluding to restrict competition on the development of technology to clean the emissions of petrol and diesel passenger cars”.
Basically, that they were a cartel. Lees verder
Five years ago today, US authorities announced that Volkswagen had committed emissions fraud. Dieselgate began. As a journalist, I closely followed the 2016 European Parliament inquiry into the scandal – which concluded that maladministration allowed the cheating to happen – and wrote a book about it. I look at what happened since in a series of blog posts.
The use of defeat devices has been banned in EU law for years. The ban was reaffirmed in a 2007 EU regulation, which also said that member states should make sure there was a “effective, proportionate and dissuasive” sanction on using them (if you really want to look it up, it’s article 13 of Regulation (EC) No 715/2007). Each EU member state was supposed to tell the Commission by 2 January 2009.
None did by that deadline. Many didn’t for many years since that.
Five years ago today, US authorities announced that Volkswagen had committed emissions fraud. Dieselgate began. As a journalist, I closely followed the 2016 European Parliament inquiry into the scandal – which concluded that maladministration allowed the cheating to happen – and wrote a book about it. I look at what happened since in a series of blog posts.
In 2016, the European Parliament began a parliamentary inquiry into the emissions scandal (called EMIS) that started with Volkswagen but soon spilled over to other car companies. In its final report, adopted 2 March 2017, the European Parliament concluded that there were several accounts of ‘maladministration’ by the European Commission and EU member states’ national governments. How have they responded to those damning conclusions?
Toen ik een jaar geleden bij Follow the Money begon als auteur, had ik niet gedacht dat ik zoveel over Donald Duck zou schrijven. Voor het dossier EU-geld in Nederland deed ik een Wob-verzoek bij de Europese Commissie over de Europa-special die ze had laten maken door Sanoma, de uitgever van ‘het vrolijke weekblad’. Daar kwam in februari een eerste artikel uit: Dagobert Duck moest zijn snavel houden over de EU-begroting.
De onthullingen uit dat artikel, namelijk dat EU-ambtenaren in de stripverhalen een zo positief mogelijk beeld van de EU wilden neerzetten, leidden tot een klacht bij de Reclame Code Commissie. In een tweede artikel schreef ik over het oordeel van de Reclame Code Commissie: de EU-special bleek in strijd met de reclameregels.
Ondertussen was ik ook in beroep gegaan tegen de uitkomst van het Wob-verzoek. De Commissie had namelijk allerlei woorden weggelakt. Het duurde maanden voordat de procedure werd afgehandeld: ik moest zelfs een klacht bij de Europese Ombudsman indienen om de Commissie aan te sporen het tempo op te voeren. Twee weken geleden ontving ik eindelijk de documenten. Nu was er minder grijs gelakt. Daarover gaat mijn derde artikel: Europese Commissie lakte ‘politieke dingetjes’ weg in e-mails over Donald Duck-special.
De verdeling tussen subsidies en leningen in het nieuwe Europese coronaherstelfonds was een heet hangijzer op de top in Brussel. Nu het stof is neergedaald, blijkt dat het lastminute-geschuif met potjes geld prettig uitpakt voor de regeringspartijen in Hongarije en Polen. Wat heeft premier Rutte eigenlijk bereikt? Ik schreef er een artikel over met een collega van Follow the Money.
De meeste aandacht op de afgelopen EU-top ging uit naar het nieuwe Europese herstelfonds. Hoe de ruim 1000 miljard euro uit de reguliere EU-begroting besteed moet worden, werd nauwelijks behandeld. Een groot deel daarvan zal de komende zeven jaar als vanouds worden besteed aan steun voor boeren en armere regio’s – precies zoals Nederland het niet wilde. Follow the Money.
Ondanks populaire beschouwingen over al het geld dat van Nederland naar de EU-begroting gaat, komen er ook jaarlijks enkele miljarden weer terug in de vorm van subsidies.
Bedrijven, gemeenten en boeren vinden het aanvragen van die subsidies vaak ingewikkeld en schakelen daarvoor professionele hulp in: zogeheten subsidieadviseurs. Ik schreef er een artikel over voor Follow the Money.
