Sinds een jaar houden Europarlementariërs bij welke lobbyisten ze spreken. Ook de Nederlandse ‘EU-ambassade’ in Brussel geeft sinds kort meer openheid in wie op bezoek komt. Ik dook voor Follow the Money in de data en zag dat de bedrijfslobby nog altijd domineert. Lees mijn artikel hier.
Meer over lobbyen in de EU kun je lezen in mijn boek Het lijkt Washington wel: Hoe lobbyisten Brussel in hun greep hebben.
In hoofdstuk 10 van Het lijkt Washington wel: Hoe lobbyisten Brussel in hun greep hebben, vertel ik over de tactieken van de tabakslobby. Ik besteed veel aandacht aan iets dat een draak van een naam heeft: het WHO-Kaderverdrag inzake tabaksontmoediging (is er iets minder sexy dan een kaderverdrag?). Dat internationale verdrag bevat een aantal omgangsregels voor overheden. Populair samenvattend is de boodschap van het verdrag: tabakslobbyisten zijn niet te vertrouwen, de overheid zou ze zo min mogelijk moeten ontmoeten en als het niet anders kan dan moet de overheid er in elk geval zo transparant mogelijk over zijn.
De gesprekken voor een verplicht EU-lobbyregister zijn vandaag in Brussel na ruim een jaar weer gestart. Het is de eerste ontwikkeling in dit dossier sinds het verschijnen van mijn boek Het lijkt Washington wel: Hoe lobbyisten Brussel in hun greep hebben.
Lidstaten bestellen binnen verschillende EU-initiatieven gezamenlijk mondkapjes, testkits en beademingsapparatuur. Nederland heeft tot nu toe nog geen bestellingen geplaatst, omdat het ministerie van VWS ontevreden was over de leveringsvoorwaarden. België deed dat wel. Ook stelde Brussel gesubsidieerde mondkapjes beschikbaar, maar VWS vroeg ze niet aan. Mijn artikel voor Follow the Money.
Ongeveer eenderde van de stikstofdepositie in Nederland komt uit het buitenland. Een poging om in Brussel strenge reductiedoelen voor 2030 vast te leggen, voor zowel Nederland als zijn buurlanden, liep op de klippen. Lidstaten bleken hun eigen economie belangrijker te vinden dan het voorkomen van volksgezondheids- en milieuschade. Follow the Money.
France, Spain, and the Czech Republic refused to endorse a draft letter from the Council of the EU to the European Ombudsman on the controversial issue of sponsored council presidencies, a confidential document I wrote about for EUobserver revealed. Read the article here.
De gesponsorde EU-special die abonnees van het Donald Duck Weekblad vorig jaar ontvingen, was een reclame-uiting die niet voldeed aan de Nederlandse Reclame Code. Dat heeft de Reclame Code Commissie geconcludeerd na een klacht van een abonnee. Lees verder bij Follow the Money.
Zoals ik in mijn nieuwe boek Het lijkt Washington wel: Hoe lobbyisten Brussel in hun greep hebben beschrijf, worden de regels voor de EU-landbouwfondsen deels geschreven door de Europarlementariërs die zitting hebben in de landbouwcommissie. Een aanzienlijk deel van die landbouwcommissieleden is zelf boer, én ontvanger van EU-landbouwsubsidies. Wat mij betreft een duidelijk geval van belangenverstrengeling – hoewel niet iedereen dat met mij eens is. Sommige Europarlementariërs willen wat aan de situatie doen, maar ze worden telkens weer teruggefloten of tegengewerkt. Ook vorige week weer.
Tien jaar na een groot schandaal rondom lekkende borstimplantaten zouden deze maand eindelijk strengere EU-regels op de medische hulpmiddelensector van kracht worden. Patiënten moeten echter een jaar langer wachten op veiliger implantaten: de EU besloot het aangescherpte toezicht uit te stellen, daarbij verwijzend naar de coronacrisis. Ook in de drie jaar vóór de pandemie lukte het Europa echter niet om de klus te klaren. Lees mijn artikel hierover op Follow the Money.
In het eerste hoofdstuk van Het lijkt Washington wel: Hoe lobbyisten Brussel in hun greep hebben bespreek ik het fenomeen van de ‘draaideur’ tussen het bedrijfsleven en de Europese politiek en ambtenarij. Een van de voorbeelden die ik geef is dat van Adam Farkas, die directeur was van de Europese Bankenautoriteit en vervolgens aan de slag ging bij de bankenlobbyclub AFME: de toezichthouder werd lobbyist.
Wat niet meer in het boek staat – het was al naar de drukker en ligt nu te koop in lokale boekhandels en online winkels (ook als eboek) – is dat de Europese Ombudsman een onderzoek opende naar de zaak. Vandaag maakte ze haar conclusies bekend.
Ik schrijf er vandaag over in een artikel voor Follow the Money. De Europese Bankenautoriteit had, volgens de Ombudsman, Farkas niet mogen toestaan de baas te worden van AFME. Dat de EBA dat toch deed, getuigt van ‘wanbeheer’.
