The European Commission has released three documents at my request which show the internal thinking on the future of the Transatlantic Trade and Investment Partnership (TTIP) under the soon-to-be-inaugurated president Joe Biden.
Internal documents confirm that the European Commission does not envisage a return to TTIP, despite the Biden election.
Tweet
The documents show that civil servants in the EU’s executive body do not expect the discredited treaty to be revived.
Lees verder
Autofabrikanten beweren al ruim vijf jaar dat het type sjoemelsoftware dat ze in hun dieselauto’s hadden geïnstalleerd, volgens de Europese regels zou zijn toegestaan. Ministeries in Nederland en Duitsland gingen erin mee. Ik beschreef het uitgebreid in mijn boek Dieselgate: Hoe de industrie sjoemelde en Europa faalde (2017).
Vlak voor kerst 2020 kwam het Hof van Justitie van de EU met een interpretatie van de regels: De sjoemelsmoesjes werden resoluut verworpen. Die ministeries hadden het dus verkeerd. Ook oud-minister Schultz-Van Haegen concludeerde in 2017 ten onrechte dat er ‘geen juridisch aanknooppunt’ bestond om fabrikanten te vervolgen en beboeten. Daarover gaat mijn nieuwste artikel voor Follow the Money.
De manier waarop ik de afgelopen werkdagen heb besteed, passen niet bepaald bij het romantisch ideaalbeeld van de meeste studenten journalistiek. Althans, toen ik twintig jaar geleden begon aan de School voor Journalistiek, droomde ik niet van het analyseren van uitvoeringsverordeningen in het Publicatieblad van de Europese Unie. Toch is dat hoe mijn nieuwste artikel voor Follow the Money tot stand kwam – maar het geworstel door de gortdroge juridische teksten is gelukkig niet voor niets geweest.
Ik schreef al eerder over de opschorting van toezichtsregels die het gebruik van medische implantaten in Europa veiliger moet maken. Dat uitstel was officieel ‘vanwege corona’, maar dat bleek niet meer dan een van pas komend voorwendsel. Ik zocht sindsdien verder naar andere Europese afspraken die zijn uitgesteld en zag een patroon: de coronasmoes waart rond in Brussel. Lees hier het artikel.
Off-the-record De onwil van Brusselse instellingen om met naam en toenaam hun beleid te verdedigen, kan het negatieve beeld van de EU als bureaucratisch, gezichtsloos monster versterken – dat schrijf ik in een nieuw artikel dat vandaag verschijnt in nrc.next en NRC Handelsblad.
Afgelopen week was ik (virtueel) te gast bij een debat over de rol van lobbyen in (klimaat)beleid, georganiseerd door Pakhuis de Zwijger. Je kunt het gesprek hieronder terugkijken.
Five years ago today, US authorities announced that Volkswagen had committed emissions fraud. Dieselgate began. As a journalist, I closely followed the 2016 European Parliament inquiry into the scandal – which concluded that maladministration allowed the cheating to happen – and wrote a book about it. I look at what happened since in a series of short blog posts.
Car companies used defeat device to pass emissions tests when their diesel cars were in fact much dirtier in normal driving conditions. But they may have even been doing more than that. Following inspections in October 2017 at the offices of Audi, BMW, Daimler and Volkswagen, the European Commission reached the “preliminary view” that these companies “have breached EU antitrust rules from 2006 to 2014 by colluding to restrict competition on the development of technology to clean the emissions of petrol and diesel passenger cars”.
Basically, that they were a cartel. Lees verder
Five years ago today, US authorities announced that Volkswagen had committed emissions fraud. Dieselgate began. As a journalist, I closely followed the 2016 European Parliament inquiry into the scandal – which concluded that maladministration allowed the cheating to happen – and wrote a book about it. I look at what happened since in a series of blog posts.
The use of defeat devices has been banned in EU law for years. The ban was reaffirmed in a 2007 EU regulation, which also said that member states should make sure there was a “effective, proportionate and dissuasive” sanction on using them (if you really want to look it up, it’s article 13 of Regulation (EC) No 715/2007). Each EU member state was supposed to tell the Commission by 2 January 2009.
None did by that deadline. Many didn’t for many years since that.
Five years ago today, US authorities announced that Volkswagen had committed emissions fraud. Dieselgate began. As a journalist, I closely followed the 2016 European Parliament inquiry into the scandal – which concluded that maladministration allowed the cheating to happen – and wrote a book about it. I look at what happened since in a series of blog posts.
In 2016, the European Parliament began a parliamentary inquiry into the emissions scandal (called EMIS) that started with Volkswagen but soon spilled over to other car companies. In its final report, adopted 2 March 2017, the European Parliament concluded that there were several accounts of ‘maladministration’ by the European Commission and EU member states’ national governments. How have they responded to those damning conclusions?
Toen ik een jaar geleden bij Follow the Money begon als auteur, had ik niet gedacht dat ik zoveel over Donald Duck zou schrijven. Voor het dossier EU-geld in Nederland deed ik een Wob-verzoek bij de Europese Commissie over de Europa-special die ze had laten maken door Sanoma, de uitgever van ‘het vrolijke weekblad’. Daar kwam in februari een eerste artikel uit: Dagobert Duck moest zijn snavel houden over de EU-begroting.
De onthullingen uit dat artikel, namelijk dat EU-ambtenaren in de stripverhalen een zo positief mogelijk beeld van de EU wilden neerzetten, leidden tot een klacht bij de Reclame Code Commissie. In een tweede artikel schreef ik over het oordeel van de Reclame Code Commissie: de EU-special bleek in strijd met de reclameregels.
Ondertussen was ik ook in beroep gegaan tegen de uitkomst van het Wob-verzoek. De Commissie had namelijk allerlei woorden weggelakt. Het duurde maanden voordat de procedure werd afgehandeld: ik moest zelfs een klacht bij de Europese Ombudsman indienen om de Commissie aan te sporen het tempo op te voeren. Twee weken geleden ontving ik eindelijk de documenten. Nu was er minder grijs gelakt. Daarover gaat mijn derde artikel: Europese Commissie lakte ‘politieke dingetjes’ weg in e-mails over Donald Duck-special.
