Marketing-expert Douglas Edwards schreef over zijn ervaring bij Google het boek I’m feeling lucky. Als algemene geschiedenis van Google schiet het boek echter tekort.
Eerst een nieuwe dienst lanceren, en later kijken wat er van komt. Die tactiek – een wijziging invoeren, kijken wat de reactie is en achteraf excuses maken als gebruikers het niet pikken – bestaat al langer in Silicon Valley, ook bij gigant Google. Die manier van werken is niet voor iedereen even comfortabel.
Marketing-expert Douglas Edwards schreef over zijn ervaring bij Google het boek I’m feeling lucky, vernoemd naar de knop op de homepage van Google die je direct naar het eerste zoekresultaat stuurt. Hij moest alles wat hij had geleerd over marketing laten varen: bij Google was data en wiskunde veel belangrijker.
Edwards ontwikkelde de losse schrijfstijl waarmee Google met zijn gebruikers communiceert en na verloop van tijd werd Edwards door zijn collega’s ‘de stem van Google’ genoemd. Toch komt in I’m feeling lucky een beeld naar voren van een ouwe vent die op een verkeerde werkplek terecht is gekomen.
Edwards was 41 toen hij in ‘99 bij Google kwam werken. Zijn bazen, oprichters Larry Page en Sergey Brin, waren toen 26 jaar oud. Edwards kan bij het beschrijven van de bedrijfscultuur van Google (gratis eten, massages, sportscholen) niet verhullen dat hij er niet helemaal bij paste.
‘Voor sommigen werd Google meer een levensstijl dan een werkgever. (…) Ik was een 41-jarige man, getrouwd, met drie kinderen, twee auto’s, een kat en een hypotheek. Ik had al een thuis.’
Ook speelt mee dat Edwards een marketingman is, terwijl bij Google de ingenieurs het voor het zeggen hebben.
De ondertitel van I’m feeling lucky is The Confessions of Google Employee Number 59, maar wie schokkende bekentenissen verwacht, wordt teleurgesteld. Daarnaast is Edwards alweer zes jaar weg bij Google. Als algemene geschiedenis van Google schiet het boek daarom tekort (Ken Aulleta’s Googled uit 2009 is beter en actueler) en als persoon is Edwards net niet interessant genoeg om een heel boek over te lezen. Ondanks dat hij zijn eigen nerd-gehalte probeer op te krikken met verwijzingen naar figuren uit Star Wars, Lord of the Rings en Back to the Future, zoals:
“Yahoo was the Jabba the Hutt of the “search space” at the turn of the millennium…”
en
“I’m not a technical guy. No one at Google ever said, “Hey, let’s ask Doug!” when the flux capacitor hiccuped.”
Douglas Edwards – I’m feeling lucky: The Confessions of Google Employee number 59
Penguin, 432 pagina’s, e.19,99
Peter Teffer 