De Telegraaf publiceerde vandaag een artikel over het nieuwste boek van Manfred Spitzer, die alarm slaat over het gebruik bij kinderen van digitale media. Ik heb het boek niet gelezen, maar wel een van Spitzers vorige werken. In 2013 schreef ik daar een lange recensie over, in mijn toenmalige kanaal bij De Nieuwe Pers. Die bestaat niet meer, maar de recensie is nog altijd relevant. Spitzer is als wetenschapper namelijk maar moeilijk te vertrouwen.By popular demand hieronder een ‘herdruk’. Doorgaan met lezen “Recensie Manfred Spitzer – Digitale dementie (2013)”
Categorie: Boekrecensie
Recensie Jaron Lanier – Who owns the Future?
Het is pijnlijk om te beseffen, maar de economie draait ook gewoon door wanneer er geen journalisten zijn. Stel: de ‘verstorende’ invloed van internet maakt inderdaad een einde aan de beroepen van journalist, fotograaf en muzikant, zoals onheilsprofeet Jaron Lanier betoogt in Who owns the future? Ze verdwijnen omdat ons werk kosteloos kan worden gekopieerd. Dan is daarmee de werkloosheid wel een stuk hoger, maar kan de samenleving nog altijd overleven.
Doorgaan met lezen “Recensie Jaron Lanier – Who owns the Future?”
Andrew Keen: ‘Ik ben de antichrist van Silicon Valley’
Internetnostalgie? Echt, het bestaat al, en met zijn twintig jaar is internet er niet te jong voor. In zijn nieuwste boek schrijft internetcriticus Andrew Keen althans enigszins weemoedig dat tieners nauwelijks nog bloggen en e-mailen. Ze zitten nu allemaal op Facebook en Twitter.
Doorgaan met lezen “Andrew Keen: ‘Ik ben de antichrist van Silicon Valley’”
Het recht op ongelimiteerd plukken
Vroeger waren wij de hippe creatievelingen, maar nu zijn we de bad guys, verzuchtte een documentairemaakster onlangs op een conferentie over auteursrechten in Den Haag. Veel artiesten als zij zitten in een spagaat. Ze maken zich zorgen over hoe ze betaald zullen worden voor hun werk in een wereld waarin meer en meer mensen opgroeien met het idee dat cultuur gratis van internet is te halen. Tegelijk willen ze geen oorlog tegen hun eigen publiek voeren.
Philippe Aigrain denkt de oplossing te hebben. In het boek Sharing (gratis te downloaden) zet hij uiteen hoe zijn plan zou werken en hoe het gefinancierd zou kunnen worden. Doorgaan met lezen “Het recht op ongelimiteerd plukken”
Vergeet Big Brother, hier zijn de Datameesters
Heeft u deze week op kantoor nog ‘werk ontwijkend gedrag’ vertoond? Filmpjes op YouTube gekeken, privémails verstuurd, Facebook gebruikt? U moet het zelf weten, maar er komt een tijd dat de baas daar achter komt. Nu steeds meer van het werk plaatsheeft op de computer, kan het gedrag van werknemers beter worden vastgelegd. Welke woorden gebruikt een werknemer het meest in e-mails? Op welke uren is hij het meest productief? Het is goed mogelijk dat uw werkgever zich daar nu nog niet in verdiept – maar de reden daarvan is niet dat het technisch onmogelijk is.
Doorgaan met lezen “Vergeet Big Brother, hier zijn de Datameesters”
Boekrecensie van Julian Assange: de ongeautoriseerde autobiografie
Het lijkt een contradictio in terminis – de ongeautoriseerde autobiografie. Toch is dat de titel van het boek over Julian Assange (1971) waarvan de Nederlandse vertaling onlangs verscheen. Het zorgde voor redelijk wat leedvermaak online: de autobiografie van de Opperlekker nu zelf gelekt. Wat er in de winkels verscheen, was volgens Assange een ‘werk-in-uitvoering […] en nog niet gecorrigeerd of op feitelijke onjuistheden gecontroleerd’. Sinds die verklaring van 22 september heeft de WikiLeaks-chef echter geen commentaar meer op de inhoud van het boek gegeven of uitlatingen gerectificeerd. Hoe dan ook, laten we er in deze bespreking vanuit gaan dat Assanges ghostwriter, de Schot Andrew O’Hagan, diens woorden min of meer correct heeft weergegeven.
Doorgaan met lezen “Boekrecensie van Julian Assange: de ongeautoriseerde autobiografie”
Recensie Everything Bad is Good for You
Maakt medium X de mensheid dommer of slimmer? Die discussie woedt nu over het internet, maar is natuurlijk ook gevoerd over televisie, films en games (vaak nog zonder eindconclusie). Deze week heb ik het boek “Everything Bad is Good for You” gelezen, dat een lyrisch betoog houdt over de positieve effecten van álle hierboven genoemde media.
Doorgaan met lezen “Recensie Everything Bad is Good for You”
Recensie The Facebook Effect
Mark Zuckerberg was bijna dood geweest. De toen 20-jarige topman van Facebook had in mei 2005 net een investeringscontract getekend met investeerder Accel en daarbij een bonus van een miljoen dollar veiliggesteld. Op weg naar zijn vriendin stopte Zuckberg bij een tankstation in een ruige buurt in het Californische Palo Alto. Tijdens het tanken liep een man met een vuurwapen in zijn hand naar Zuckerberg toe. Omdat de overvaller dronken of gedrogeerd leek, besloot Zuckerberg een gok te nemen: hij stapte rustig zijn auto in en reed ongedeerd weg.
Recensie I’m Feeling Lucky
Marketing-expert Douglas Edwards schreef over zijn ervaring bij Google het boek I’m feeling lucky. Als algemene geschiedenis van Google schiet het boek echter tekort.
Recensie vijf WikiLeaks-boeken
Lek, lekker, lekst
Als er in drie weken vijf boeken verschijnen over hetzelfde onderwerp, dan moet er iets aan de hand zijn. Uitgevers schatten blijkbaar in dat zelfs de schare WikiLeaks-fans nog steeds behoefte heeft aan het oude medium boek. Vier boeken beloven nóg meer inside story dan nu al online te vinden is. Voor wie meer analytisch inzicht wil is er een verzameling essays getiteld WikiLeaks und die Folgen. Echte onthullingen staan eigenlijk alleen in het boek van dissident Daniel Domscheit-Berg en zijn ghostwriter Tina Klopp, Inside WikiLeaks. Domscheit-Berg was onder de naam Daniel Schmitt ruim 2,5 jaar een belangrijke woordvoerder van WikiLeaks. Zijn belangrijkste bekentenis is dat hij en WikiLeaks-voorman Assange de veiligheid van de website en de grootte van de organisatie in de eerste jaren van de site expres hebben overdreven. Lange tijd bestond WikiLeaks slechts uit ‘een stel jongens […] met een extreem grote bek en een antieke server’. De technische infrastructuur van de site was ‘een lachertje’, aldus Domscheit-Berg.
Literair is Inside WikiLeaks helaas geen hoogstandje; Klopp had Domscheit-Berg hier en daar tegen zichzelf in bescherming moeten nemen. Het verslag staat vol overbodige details die je alleen zou verwachten op een persoonlijk weblog of Facebookpagina. Waarom Domscheit-Berg het relevant acht dat hij ‘bij de biologische supermarkt op de hoek vlees, aardappelen en bloemkool’ kocht, ontgaat me.
Peter Teffer 