Een week nadat in de New York Times in een opinieartikel de historische invloed van WikiLeaks werd geminimaliseerd, komt de website met een nieuwe collectie van geheim materiaal.
Categorie: WikiLeaks
In totaal 108 uur taakstraf voor platleggen websites
Weet u het nog? Het is inmiddels al weer een jaar geleden dat de websites van onder meer MasterCard en Visa werden aangevallen door sympathisanten van WikiLeaks. Twee van de cyberaanvallers zijn vandaag veroordeeld en hebben een taakstraf gekregen. Het OM schrijft:
Doorgaan met lezen “In totaal 108 uur taakstraf voor platleggen websites”
WikiLeaks lekt opnieuw: The Spy Files
Het was even een maand of zeven stil, maar zojuist heeft WikiLeaks weer nieuwe geheime documenten gepubliceerd. Deze keer gaat het om brochures, handleidingen en dergelijke van bedrijven die spionagediensten aanbieden. WikiLeaks noemt de tranche documenten dan ook The Spy Files.
Boekrecensie van Julian Assange: de ongeautoriseerde autobiografie
Het lijkt een contradictio in terminis – de ongeautoriseerde autobiografie. Toch is dat de titel van het boek over Julian Assange (1971) waarvan de Nederlandse vertaling onlangs verscheen. Het zorgde voor redelijk wat leedvermaak online: de autobiografie van de Opperlekker nu zelf gelekt. Wat er in de winkels verscheen, was volgens Assange een ‘werk-in-uitvoering […] en nog niet gecorrigeerd of op feitelijke onjuistheden gecontroleerd’. Sinds die verklaring van 22 september heeft de WikiLeaks-chef echter geen commentaar meer op de inhoud van het boek gegeven of uitlatingen gerectificeerd. Hoe dan ook, laten we er in deze bespreking vanuit gaan dat Assanges ghostwriter, de Schot Andrew O’Hagan, diens woorden min of meer correct heeft weergegeven.
Doorgaan met lezen “Boekrecensie van Julian Assange: de ongeautoriseerde autobiografie”
WikiLeaks stopt / gaat weer verder / wil aandacht*
Het is maar hoe je het bekijkt. In een persconferentie van vandaag heeft WikiLeaks-chef Julian Assange gezegd dat de website voorlopig stopt met publiceren van gelekt materiaal. Dat nieuwtje is dan ook wat de meeste media benadrukken. Maar wacht eens even.
Hoeveel publiceerde WikiLeaks dan eigenlijk nog? De laatste nieuwe tranche diplomatieke documenten uit Cablegate werd gepubliceerd op 30 augustus van dit jaar, al bijna twee maanden geleden. En hoewel ik de duizenden pagina’s niet heb gelezen, ga ik er niet van uit dat daar nog iets nieuwswaardigs in staat. De belangrijkste ambtsberichten werden natuurlijk al direct in het begin gepubliceerd.
Doorgaan met lezen “WikiLeaks stopt / gaat weer verder / wil aandacht*”
De ongeautoriseerde autobiografie van Assange
Boekenhandels kunnen een nieuw genre in de (web)winkel indelen, die van de ongeautoriseerde autobiografie. De term lijkt een contradictio in terminis. Immers, als je de biografie zelf (mede) schrijft, is het zeldzaam dat je later zegt; nee publiceer toch maar niet. Zoals wel vaker in WikiLeaks-wereld: Julian Assange deed dat wel.
De Guardian meldt vandaag dat uitgeverij Canongate de autobiografie zal publiceren zonder de toestemming van Assange. De uitgeverij heeft een verklaring doen uitgaan over het hoe en waarom:
Doorgaan met lezen “De ongeautoriseerde autobiografie van Assange”
Recensie vijf WikiLeaks-boeken
Lek, lekker, lekst
Als er in drie weken vijf boeken verschijnen over hetzelfde onderwerp, dan moet er iets aan de hand zijn. Uitgevers schatten blijkbaar in dat zelfs de schare WikiLeaks-fans nog steeds behoefte heeft aan het oude medium boek. Vier boeken beloven nóg meer inside story dan nu al online te vinden is. Voor wie meer analytisch inzicht wil is er een verzameling essays getiteld WikiLeaks und die Folgen. Echte onthullingen staan eigenlijk alleen in het boek van dissident Daniel Domscheit-Berg en zijn ghostwriter Tina Klopp, Inside WikiLeaks. Domscheit-Berg was onder de naam Daniel Schmitt ruim 2,5 jaar een belangrijke woordvoerder van WikiLeaks. Zijn belangrijkste bekentenis is dat hij en WikiLeaks-voorman Assange de veiligheid van de website en de grootte van de organisatie in de eerste jaren van de site expres hebben overdreven. Lange tijd bestond WikiLeaks slechts uit ‘een stel jongens […] met een extreem grote bek en een antieke server’. De technische infrastructuur van de site was ‘een lachertje’, aldus Domscheit-Berg.
Literair is Inside WikiLeaks helaas geen hoogstandje; Klopp had Domscheit-Berg hier en daar tegen zichzelf in bescherming moeten nemen. Het verslag staat vol overbodige details die je alleen zou verwachten op een persoonlijk weblog of Facebookpagina. Waarom Domscheit-Berg het relevant acht dat hij ‘bij de biologische supermarkt op de hoek vlees, aardappelen en bloemkool’ kocht, ontgaat me.
Interview met Daniel Domscheit Berg (ex-WikiLeaks)
Berlijn, 10 febr. Boos is hij niet meer. In zijn boek Inside WikiLeaks schrijft Daniel Domscheit-Berg, oud-woordvoerder van de klokkenluiderswebsite, dat hij voorman Julian Assange wel wat kon aandoen. Maar het schrijven lijkt de zachtmoedige Duitser te hebben geholpen zijn turbulente vertrek bij WikiLeaks te verwerken. En hij is vol vertrouwen over zijn nieuwe project: OpenLeaks. Die nieuwe site, zegt hij, zal de anonimiteit van bronnen wèl garanderen. WikiLeaks deed dat de eerste jaren van zijn bestaan niet goed genoeg, zo blijkt uit zijn boek.
Doorgaan met lezen “Interview met Daniel Domscheit Berg (ex-WikiLeaks)”
Tegenlicht-documentaire WikiLeaks (2)
Tegenlicht: De wereld na WikiLeaks
De mensen achter klokkenluiderssite WikiLeaks zeggen dat ze voor totale transparantie zijn. Hoe verandert onze samenleving als dat doel wordt bereikt? In het slot van een tweeluik over klokkenluiderssite WikiLeaks gaat filosoof Rob Wijnberg op bezoek bij drie denkers. De Tegenlicht-documentaire De wereld na WikiLeaks is gelukkig breder dan alleen WikiLeaks en beschrijft het internet als cultureel fenomeen.
De Amerikaan Kevin Kelly, oprichter van het technologieblad Wired en auteur van What Technology Wants (2010), legt uit waarom hij de uitvinding van het internet net zo belangrijk vindt als het beheersen van vuur, en zelfs belangrijker dan het bedenken van het alfabet. Iedereen is met iedereen verbonden en zo verschuift volgens Kelly onze identiteit van een individueel niveau „naar een soort superorganisme”.
In Barcelona vertelt de Canadese mediafilosoof Derrick de Kerckhove dat er een verschuiving plaatsheeft „van een privacycultuur naar een non-privacycultuur”. Moeten we ons daar zorgen over maken? „Ja, natuurlijk!” Maar wie het belangrijker vindt om veel Facebook-vrienden te hebben, heeft daar lak aan.
De Britse schrijver Theodore Dalrymple is het meest negatief over WikiLeaks. Hij wijst op het gevaar van totale openheid. „Mensen zullen huiverig zijn om op te schrijven wat ze echt vinden, maar alleen nog opschrijven wat de autoriteit – in dit geval WikiLeaks – mag weten. Daarmee veroorzaakt WikiLeaks hetzelfde effect als totalitaire regimes.”
En wie geeft WikiLeaks de autoriteit om te besluiten over wat het openbaart? Daar is volgens Kelly geen antwoord op. Want zelfs als je een systeem ontwerpt waarin is bepaald wie beslissingen neemt over wie dat besluit: wie besluit dat dan weer?
Peter Teffer
Gepubliceerd op 24 januari 2011 in NRC Handelsblad
Tegenlicht-documentaire WikiLeaks (1)
Het is maar een klein huisje in IJsland, waar medewerkers van WikiLeaks in het voorjaar van 2010 werkten aan de productie van de video Collateral Murder, over een Amerikaanse helikopteraanval waarbij burgers werden gedood. Een rood puntdak, een porseleinen kat voor het raam, nog wat kerstverlichting. Verder is er niet zo veel te zien.
Het was hier waar de basis werd gelegd voor een reeks roemruchte onthullingen van de klokkenluiderssite. Maar het was ook hier waar de spanningen ontstonden die ertoe leidden dat een aantal belangrijke medewerkers vertrok.
De IJslandse parlementariër Birgitta Jónsdóttir vertelt in de Tegenlicht-documentaire De WikiLeaks code dat zij zich in deze ‘bunker’ realiseerde dat WikiLeaks steeds meer een eenmansoperatie van de Australiër Julian Assange aan het worden was. Volgens Jónsdóttir was Assange soms uren afgeleid door de journalist van The New Yorker die een profiel van hem schreef. Door alle media-aandacht is Assange volgens haar een ander mens geworden. Ze vergelijkt hem met de mythische Icarus: „De media zijn de wind onder zijn vleugels.”
De documentaire reconstrueert de IJslandse link met WikiLeaks, de totstandkoming van een klokkenluiderswet daar en hoe de video Collateral Murder werd geproduceerd. De belangrijkste figuren komen aan het woord: Assange, zijn voormalig plaatsvervanger Daniel Schmitt en de Nederlander Rop Gonggrijp.
Jammer genoeg gaat de documentaire niet over de drie jaar dat WikiLeaks daarvoor al actief was. Zoals een van de betrokkenen zegt: „De focus op Assange is overdreven. WikiLeaks is gebaseerd op zijn ideeën, maar anderen, onbekenden, hebben een enorme impact gehad. Julian had het niet alleen kunnen doen.”
Peter Teffer
Gepubliceerd op 17 januari 2011 in NRC Handelsblad
Peter Teffer 