next question
Het verbod op overlijden in het Britse parlement uit 1313, kozen Britse tv-kijkers vorige week tot idiootste wet. De Britse politiek heeft wel meer exotische trekjes. Zo wil Robert Defilet uit Breda weten waarom Britse politici in het parlement ‘hear hear’ roepen.
,,Engeland hangt van tradities aan elkaar”, zegt Groot-Brittanniëdeskundige Arnold Bakker van het Instituut Clingendael. ,,In het parlement staan bijvoorbeeld twee strepen op de vloer, waar leden niet overheen mogen stappen. De afstand daartussen is groot genoeg om te voorkomen dat parlementariërs elkaar met degens te lijf gaan. Die traditie stamt nog uit de riddertijd.”
‘Hear hear’ is een afkorting van ‘hear him, hear him’, ofwel: luister goed naar de spreker. De uitdrukking wordt gebruikt sinds de achttiende eeuw om partijgenoten aan te moedigen. Bakker: „Tegenwoordig wordt ’hear hear’ ook cynisch gebruikt, als een oppositielid wil zeggen ‘luister naar de onzin die hij uitkraamt’.” Het is echter niet vrij schieten. ,,Je mag je collega’s als parlementariër geen leugenaar noemen.” Iemand van een andere partij blijft nog altijd een honourable member.
Debat in het Britse Lagerhuis gaat altijd gepaard met veel rumoer. Deels komt dat door de architectuur, volgens NRC-correspondent Floris van Straaten. ,,Het Lagerhuis is maar heel klein. Er is niet genoeg plek voor de meer dan zeshonderd parlementariërs. De sprekers staan letterlijk oog-in-oog.” Ook toen het Lagerhuis na een bombardement in WOII herbouwd moest worden, besloot premier Churchill het klein te houden. Zo moesten alle parlementariërs wel aan het debat meedoen.
In Nederland is het minder gebruikelijk dat Kamerleden juichen of boe-roepen. Dat komt volgens parlementair historica Carla Hoetink door onze zakelijke benadering en het poldermodel van consensus. ,, Bij ons kun je niet al te emotioneel uitvallen tegen andere partijen, omdat je nog met ze moet samenwerken.” Wel ziet Hoetink een verschuiving. ,,Geert Wilders bijvoorbeeld heeft niet het doel een coalitie te smeden. Hij kan meer gebruik maken van theatrale en emotionele argumenten.”
Peter Teffer
Gepubliceerd op 12 november 2007 in nrc.next.